اگه تصمیم گرفتید قدم بعدی رو در نورپردازی عکاسی‌تون بردارید و چندتا استروب استودیویی بخرید، پس باید چندتا سوال از خودتون بپرسید که قراره چه نوع عکس‌هایی رو توی استودیو خلق کنید و بهترین نورپردازی برای اون سوژه‌های خاص چیه.
وقت گذاشتن برای بررسی انواع مختلف تجهیزات نورپردازی استودیویی که در دسترس شماست، بهتون کمک می‌کنه که اون تصمیم رو بگیرید. قبل از اینکه به فروشگاه دوربین یا وب‌سایت مورد علاقه‌تون سر بزنید، بیایید یه نگاه کلی به بعضی از عواملی که باید قبل از اون خرید بزرگ در نظر بگیرید، بندازیم.
ملاحظات هنگام انتخاب نورپردازی استودیویی
بودجه
اینکه چقدر پول برای خرج کردن روی نورپردازی دارید، به طور خودکار شروع به محدود کردن برخی از گزینه‌هایی می‌کنه که در دسترس شماست. شگفت‌زده خواهید شد که حتی با بودجه‌های متوسط چه چیزهایی می‌شه تهیه کرد.
موضوع عکاسی
قراره از چی عکاسی کنید؟ عکاسی پرتره نوع متفاوتی از نورپردازی رو نسبت به عکاسی از غذا یا محصول دیکته می‌کنه.
استودیو یا لوکیشن
اگه قصد دارید عکاسی باشید که برای عکاسی به هر جایی می‌ره، پس قابلیت حمل و قدرت، ملاحظه دیگه‌ای هنگام خرید خواهد بود.
نورهای ثابت (Continuous Lights)
نورپردازی ثابت اغلب اولین نوع نورپردازی عکاسی بود که عکاسان هنگام خلق پرتره‌های استودیویی ازش استفاده می‌کردن. نورهایی که استفاده می‌کردن شبیه به اونایی بود که استودیوهای فیلم‌سازی اون زمان استفاده می‌کردن.
اون‌ها که به لنزهای فرنل (Fresnel) و شیدر (barn doors) مجهز بودن، به عکاس اجازه می‌دادن نورپردازی جهت‌دار و شارپی ایجاد کنه که اغلب بهش نورپردازی لو-کی (low-key) می‌گن. شما اون ظاهر رو توی فیلم‌هایی مثل «غرامت مضاعف» (۱۹۴۴) و «کازابلانکا» (۱۹۴۲) دیده‌اید.
امروزه می‌تونید کیت‌های کامل نورپردازی ثابت رو پیدا کنید که با پایه، اصلاح‌کننده‌ها و حتی یک پس‌زمینه عرضه می‌شن.
با این نوع نور، می‌تونید تأثیر نورها رو روی سوژه ببینید و می‌تونید نورپردازی‌تون رو تنظیم کنید و بلافاصله تأثیراتش رو ببینید، به جای اینکه مجبور باشید یه شات بگیرید تا ستاپ‌تون رو تأیید کنید.
نورهای ثابت فلورسنت
انواع مختلفی از نورهای ثابت وجود داره. اولین نوعی که بحث می‌کنیم نورهای فلورسنت هستن.
برخی از معایب این نورها اینه که باید تلاش کنید تا وایت بالانس (تراز سفیدی) خودتون رو برای مطابقت با دمای رنگ نورها تنظیم کنید. این واحدها از لامپ‌های CFL (لامپ فلورسنت فشرده) استفاده می‌کنن و، اگرچه برای نور روز بالانس شدن، شما هنوز هم باید مراقب وایت بالانس‌تون باشید، اما CFL با یه لامپ بالانس‌شده برای نور روز، نقطه شروع خوبی برای کار به شما می‌ده.
شما مجبور خواهید بود از ISO بالاتری استفاده کنید چون این لامپ‌ها به اندازه یه استروب استودیویی قدرت ندارن. این یعنی سرعت شاتر شما پایین‌تر خواهد بود، پس باید مطمئن بشید که دوربین‌تون روی سه‌پایه است و باید لنزتون رو به دیافراگم بازتری باز کنید. باید مطمئن بشید که یه لنز سریع دارید که بتونه از پسش بربیاد.
یه عیب دیگه اینه که اگه بخواید ازشون بیرون استفاده کنید، دیدن تأثیر نورهای ثابت خیلی سخت‌تره چون با نور روز رقابت می‌کنن.
نورهای ثابت LED
چراغ‌های LED (دیود ساطع‌کننده نور) امروزه خیلی محبوب شدن. اون‌ها می‌تونن یه راه کم‌هزینه‌تر برای شروع نورپردازی استودیویی باشن. تولیدکننده‌هایی مثل Aputure هستن که واحدهایی شبیه به استروب‌های مونوبلاک می‌سازن و به شما اجازه می‌دن اصلاح‌کننده‌های نور، مثل چتر و سافت‌باکس، رو بهشون وصل کنید و کنترل بیشتری روی نورپردازی‌تون داشته باشید.
برای سوژه‌های رومیزی، حتی پنل‌های نور LED هم وجود داره که می‌تونن روی یه پایه نصب بشن و برای عکاسی محصول عالی هستن. بعضی‌هاشون حتی به شما اجازه می‌دن رنگ LEDها رو تغییر بدید تا بتونید یه اتمسفر دراماتیک به سوژه‌هاتون اضافه کنید.
معایبشون اینه که به اندازه یه استروب استودیویی یا اسپیدلایت روشن نیستن، پس به ISO بالاتر و یه لنز سریع نیاز دارید و برای استفاده بیرون وقتی می‌خواید با نور روز ترکیبشون کنید، به درد نمی‌خورن. اگه از قبل برای نور روز بالانس نشده باشن، باید روی وایت بالانس‌تون کار کنید تا رنگ درست رو بگیرید. خیلی‌هاشون هم با باتری کار می‌کنن و LEDها باتری رو خیلی سریع‌تر از هر نوع نور دیگه‌ای خالی می‌کنن.
نورهای ثابت تنگستن
آخرین نوع نورپردازی ثابت، تنگستنه. اینها لامپ‌های رشته‌ای هستن مثل اونایی که تو خونه استفاده می‌کنید، با این تفاوت که وات اون‌ها خیلی بالاتر، در حد ۲۵۰ تا ۵۰۰ وات یا بیشتر خواهد بود.
پیدا کردن این نوع نورها سخت نیست و خیلی روشن‌تر از بقیه منابع نور ثابت هستن. شما همچنین به یه رفلکتور کاسه‌ای با احتمالاً یه مجموعه شیدر برای کنترل جهت تابش نور نیاز خواهید داشت.
یکی از معایب بزرگ نورهای تنگستن اینه که خیلی داغ می‌شن. باید موقع لمس کردن و جابجا کردنشون مراقب باشید، پس مطمئن بشید که اجازه می‌دید خنک بشن یا از یه دستکش محافظ استفاده می‌کنید.
به خاطر گرمایی که تولید می‌کنن، گذاشتن یه اصلاح‌کننده نور مثل چتر یا سافت‌باکس روشون هم غیرعملیه، چون ریسک می‌کنید که آتیش بگیره.
مشکل دیگه‌شون دمای رنگیه که باهاش می‌سوزن، که حدود 3200K است. نورهای تنگستن اگه به درستی بالانس رنگ نشن، می‌تونن یه ته رنگ ایجاد کنن، پس باید متناسب با اون تنظیم کنید.
مثل هر لامپ رشته‌ای دیگه‌ای، عمر طولانی ندارن و به راحتی می‌شکنن.
نورهای ثابت: مزایا و معایب
مزایا
اغلب خیلی مقرون‌به‌صرفه
نوری که می‌تونید در لحظه ببینید
برای مبتدیان راحت‌تره
می‌تونه علاوه بر عکس برای ویدیو هم استفاده بشه
معایب
می‌تونه خیلی داغ بشه (به خصوص تنگستن) و خطر آتش‌سوزی داشته باشه
وایت بالانس می‌تونه سخت باشه و به لامپ بستگی داره
خروجی قدرت پایین‌تر
اغلب خروجی قدرت ثابت (به خصوص در محصولات رده پایین)
برای عکاسی در فضای باز ایده‌آل نیست
تخلیه باتری (LED)
مشکلات ته رنگ (تنگستن)
طول عمر و شکنندگی (به خصوص تنگستن)
اسپیدلایت‌ها (Speedlights)
دو اسپیدلایت در حال شلیک، ابزاری پرکاربرد در نورپردازی استودیویی.
وقتی من برای اولین بار عکاسی استودیویی رو شروع کردم، تنها چیزی که داشتم چندتا اسپیدلایت بود. اینها فلاش‌های Vivitar 285HV بودن که روی کفشک دوربینم یا یه براکت فلاش استفاده می‌کردم. چندتا پایه نور و اتصالات خریدم تا بتونم فلاش رو روی پایه نصب کنم و یه چتر بهش وصل کنم.
من استفاده از اون فلاش‌ها رو دوست داشتم چون قابلیت تغییر قدرت از ۱/۱۶، ۱/۴، ۱/۲ و قدرت کامل رو داشتن و خیلی قابل کنترل بودن. حالا با اسپیدلایت‌هایی که کانن و نیکون می‌فروشن، شما حتی قدرت و تنظیمات کنترل بیشتری در دسترس دارید.
اگه شما همین الان یه اسپیدلایت دارید، تنها چیزی که نیاز دارید یه پایه و یه اصلاح‌کننده (چتر، سافت‌باکس و غیره) است و بعدش آماده شروع هستید.
مزایای این نوع نورپردازی اینهاست: (۱) قابلیت حمل، پس می‌تونید در صورت نیاز اون‌ها رو به لوکیشن ببرید، (۲) هیچ مشکل وایت بالانسی وجود نداره (به شرطی که وایت بالانس دوربین‌تون روی حالت فلاش تنظیم شده باشه)، و (۳) تغذیه اون‌ها با باتری‌های AA راحته.
برخی از معایب استفاده از این سیستم اینهاست: (۱) شما لامپ مدلینگ ندارید، پس نمی‌تونید پیش‌نمایشی از تأثیر نورتون روی سوژه بگیرید، (۲) اون‌ها از باتری‌های AA استفاده می‌کنن، بسته به تنظیم قدرتی که استفاده می‌کنید، باتری‌ها می‌تونن سریع خالی بشن، و (۳) با ضعیف شدن قدرت باتری، زمان بین فلاش‌ها طولانی‌تر می‌شه چون واحد دوباره شارژ می‌شه.
اسپیدلایت‌ها: مزایا و معایب
مزایا
ارزون‌تر از انواع نورهای رده بالاتر
اندازه کوچیک و وزن کم
راحت برای بسته‌بندی و بردن به هر جایی
همه‌کاره و می‌تونه برای طیف وسیعی از عکاسی‌ها استفاده بشه
معمولاً می‌شه قدرت خروجی رو تنظیم کرد
وایت بالانس راحت
عموماً با باتری‌های همه‌جاگیر AA تغذیه می‌شن
معایب
نمی‌تونید پیش‌نمایش نور رو ببینید
برای اهداف ویدیویی مناسب نیست
باتری‌ها می‌تونن سریع خالی بشن
زمان شارژ مجدد با ضعیف شدن باتری‌ها افزایش پیدا می‌کنه.
وقتی شروع به پیدا کردن مشتریان ثابت می‌کنید و اغلب از فلاش برای نورپردازی سوژه‌هاتون استفاده می‌کنید، احتمالاً می‌خواید به یه مجموعه مناسب از واحدهای فلاش استودیویی ارتقا بدید. این سیستم‌ها در دو سبک عرضه می‌شن: مونولایت‌ها و سیستم‌های پک و هد.
استروب‌های مونولایت (Monolight Strobes)
یک مونولایت کامپکت در راهنمای نورپردازی استودیویی.
مونولایت‌ها یا مونوبلاک‌ها، همانطور که گاهی اوقات بهشون اشاره می‌شه، واحدهای همه‌کاره‌ای هستن که هم لامپ و هم منبع تغذیه رو در خودشون دارن. خیلی‌هاشون باید به یه پریز برق AC وصل بشن، اما مدل‌هایی هم هستن که باتری‌های قابل شارژ دارن برای افزایش قابلیت حمل و انعطاف‌پذیری.
شما می‌تونید به راحتی قدرت رو تنظیم کنید تا دیافراگم درستی که می‌خواید برای سوژه‌تون استفاده کنید رو به دست بیارید و خیلی قابل حمل هستن و به شما اجازه می‌دن ازشون داخل و خارج از استودیو استفاده کنید.
خیلی از تولیدکننده‌ها این واحدها رو به صورت تکی یا در مجموعه‌های دو، سه، چهار یا بیشتر می‌فروشن که به شما اجازه می‌ده کوچیک شروع کنید و با رشد کار استودیویی‌تون، سیستم‌تون رو گسترش بدید.
شما همچنین می‌تونید تمام اصلاح‌کننده‌های جدید مثل چترها، سافت‌باکس‌ها، بیوتی دیش‌ها و موارد دیگه رو هم تهیه کنید.
چیز دیگه‌ای که موقع خریدشون باید در نظر بگیرید، حداکثر قدرتیه که هر کدوم می‌تونن تولید کنن.
خیلی‌هاشون با قدرت خروجی ۲۰۰، ۵۰۰، ۶۰۰ و ۱۰۰۰ وات‌ثانیه عرضه می‌شن. اینکه کدوم رو انتخاب می‌کنید به موضوعی که سعی در نورپردازی‌اش دارید بستگی داره. اگه فضاهای بزرگ یا سوژه‌های خیلی بزرگ (مثل یه ماشین) رو نورپردازی می‌کنید، می‌خواید قدرت بیشتری در دسترس داشته باشید. قانون من همیشه اینه، تا جایی که می‌تونید قدرت بخرید.
اگرچه قابل حمل هستن، یه عیب حمل و نقل این واحدها اینه که به یه کیس جدی برای حمل چندتاشون نیاز خواهید داشت.
اگه قصد دارید از یه پایه بوم با مونولایت‌هاتون استفاده کنید، ممکنه متوجه بشید که خیلی لق می‌شن و توسط پایه بوم پشتیبانی نمی‌شن چون بعضی‌هاشون می‌تونن خیلی سنگین باشن. اگه چندین مونولایت در کیت نورپردازی‌تون دارید، باید برای تغییر قدرت به هر کدوم جداگانه مراجعه کنید و اگه پایه بالاتر از دسترس شما باشه، باید اون‌ها رو پایین بیارید تا به کنترل‌ها برسید.
البته، مزایای هزینه، قابلیت حمل و تنظیمات قدرت متغیر، اون‌ها رو به یکی از بهترین مدل‌ها برای شروع در عکاسی استودیویی تبدیل می‌کنه.
استروب‌های مونولایت: مزایا و معایب
مزایا
یه گزینه خوب برای شروع اولین استودیو
قدرتمندتر در مقایسه با اسپیدلایت‌ها
طیف وسیعی از خروجی‌های قدرت
قابل حمل‌تر در مقایسه با پک و هد
عموماً ارزون‌تر از پک و هد
معایب
گرون‌تر از نورهای ثابت و اسپیدلایت‌ها
اندازه و وزن حمل و نقل رو سخت می‌کنه
پایداری روی پایه‌ها می‌تونه یه مسئله باشه
باید برای تنظیم تنظیمات به مونولایت دسترسی داشته باشید
اگه هر قسمتی خراب بشه، باید کل واحد رو برای سرویس بفرستید
استروب‌های پک و هد (Pack and Head Strobes)
یک سیستم پک و هد در راهنمای نورپردازی استودیویی.
نوع دیگه‌ای از استروب استودیویی که در استودیوهای حرفه‌ای استفاده می‌شه، استروب پک و هده. این فلاش‌ها یه پک بزرگ دارن که روی زمین قرار می‌گیره و هدهای فلاش شما به اون وصل می‌شن و قدرت و کنترل خروجی رو به هدهای مختلف می‌دن. اینها معمولاً گرون‌ترین سیستم‌های نورپردازی استودیویی هستن.
این واقعیت که هد فلاش از منبع تغذیه جداست، اون رو سبکتر می‌کنه و وقتی روی پایه نصب می‌شه، سرش سنگین نیست.
این عالیه وقتی از یه پایه بوم استفاده می‌کنید، همونطور که قبلاً اشاره کردم.
اولین عیب اینه که یه آیتم با بودجه بالا هستن که ممکنه برای مبتدیان در استودیو عملی نباشه.
اگرچه قابل حمل هستن، شما باید یه کیف مسافرتی بزرگ داشته باشید تا پک قدرت و هدهای فلاش رو به همراه کابل‌های بیشتری نسبت به یه مونولایت توش بذارید. این کابل‌ها می‌تونن یه عیب باشن چون ممکنه روی کف استودیو مشکل‌ساز بشن، پس باید اقداماتی برای محکم کردنشون انجام بدید تا خطر زمین خوردن نباشن.
یه مزیت بزرگ وقتی صحبت از قابلیت حمل می‌شه اینه که خیلی از پک‌ها به باتری هم مجهز هستن و به شما اجازه می‌دن تقریباً هر جایی عکاسی کنید.
همچنین تعداد بی‌شماری اصلاح‌کننده نور برای این واحدها موجوده.
با یه پک قدرت جدا، می‌تونید هر نور رو در ستاپ‌تون از یه نقطه کنترل کنید، به جای اینکه به هر استروب مونولایت برید و قدرتشون رو اونجا تنظیم کنید. همونطور که در بخش قبلی نوشتم، رسیدن به کنترل‌ها وقتی نور بالاست می‌تونه آزاردهنده باشه.
استروب‌های پک و هد: مزایا و معایب
مزایا
قدرتمند با زمان بازیابی سریع
هد کوچکتر و سبکتر روی پایه‌ها پایدارتره
انعطاف‌پذیری در عکاسی در هر جایی
کنترل چندین نور از یک پک
اگه قطعه‌ای خراب بشه، می‌شه جداگانه تعویضش کرد
معایب
معمولاً گرون‌تر از مونولایت‌ها
قطعات بیشتری برای سر و کله زدن دارن
کابل‌ها می‌تونن خطر زمین خوردن در استودیو باشن
لوازم جانبی برای نورهای استودیویی
وقتی به فکر تهیه اولین مجموعه فلاش‌های استودیویی‌تون هستید، باید در مورد برخی از لوازم جانبی که ممکنه نیاز داشته باشید، فکر کنید.
اول از همه، من یه مجموعه تریگرهای ریموت بی‌سیم رو توصیه می‌کنم. اینها فعال کردن فلاش‌های شما، چه مونولایت، چه اسپیدلایت یا پک لایت، رو خیلی راحت‌تر می‌کنن. بله، بعضی از مونولایت‌ها واحدهای تریگر مادون قرمز دارن، اما گاهی اوقات در یه ستاپ چند فلاشه، بسته به اینکه کجا در اطراف سوژه قرار گرفتن، تریگرهای مادون قرمز ممکنه فلاش رو نگیرن.
با یه سیستم بی‌سیم ریموت این نگرانی وجود نداره چون از یه سیگنال رادیویی برای فعال کردنشون استفاده می‌کنه. یه مدل محبوب از اینها توسط PocketWizard ساخته می‌شه.
مهم‌ترین وسیله‌ای که باید با یه سیستم فلاش استودیویی از هر نوعی سرمایه‌گذاری کنید، یه نورسنج دستیه.
یکی از تولیدکننده‌های محبوب‌تر Sekonic است. محدوده قیمت بسته به ویژگی‌هایی که نیاز دارید متفاوته، اما همه اون‌ها اون کار اساسی رو که نیاز دارید انجام می‌دن و اونم اندازه‌گیری فلاش وقتی که تستش می‌کنید.
البته، لوازم جانبی و اصلاح‌کننده‌های نور معمولی هم هستن که با فلاش‌های استودیویی‌تون می‌خواید مثل چترها، سافت‌باکس‌ها، بیوتی دیش‌ها، گرید اسپات‌ها و اسنوت‌ها. کیس‌ها برای حمل و نقل واحدهاتون یه سرمایه‌گذاری عالی هستن. اون‌ها رو موقع حمل و نقل ایمن و منظم نگه می‌دارن.
امیدوارم این مرور کلی به شما در انتخاب نورپردازی استودیویی برای کارهای استودیویی‌تون کمک کنه. توصیه من اینه که در فروشگاه دوربین‌تون سوالات زیادی بپرسید و همچنین مقالات آموزشی عکاسی دیگه رو که به شما در شروع کار کمک می‌کنن، مرور کنید.
