ساختن فیلم به طور مشهوری کار پیچیده‌ایه. تهیه‌کننده باید پول جور کنه و بودجه رو مدیریت کنه. کارگردان کنترل خلاقانه پروژه رو دستش داره. اما تدوینگر ویدیو اغلب یه کم فراموش می‌شه. این ناعادلانه است چون نقش اون به همون اندازه مهمه. به هر حال، ویدیوی نهایی که ما می‌بینیم، نتیجه اینه که اون چطوری ساعت‌ها و ساعت‌ها فوتیجی رو که کارگردان و تیمش ساختن، انتخاب، ویرایش، کوتاه، مرتب و با هم ترکیب می‌کنه. این نوشته به انواع تدوین ویدیو که اون ممکنه برای تولید اثر نهایی استفاده کنه، یه نگاهی می‌ندازه.
چرا انواع تدوین ویدیو مهمن؟
ویکی‌پدیا خیلی خوب می‌گه: «یه کارگردان با استفاده از ویدیو، می‌تونه رویدادهای واقعی و تخیلی رو منتقل کنه. هدف از تدوین، دستکاری این رویدادهاست تا ارتباط رو به هدف یا تارگت اصلی نزدیک‌تر کنه.»
به عبارت دیگه، تدوین ویدیو به اندازه کارگردانی، فیلم‌نامه‌نویسی یا بازیگری، بخشی از داستان‌گوییه.
تدوین ویدیو زمان‌بر و پایه و اساس یه صنعت در حال رشده. اما همچنین به طور فزاینده‌ای برای آدمایی مثل من و شما که از اپ‌های دسکتاپ و حتی گوشی استفاده می‌کنیم، در دسترسه و توسط ما انجام می‌شه.
بعد از اینکه قبلاً در مورد تکنیک‌های تدوین ویدیو صحبت کردیم، حالا وقتشه در مورد برخی از انواع ویدیویی که امروزه و در گذشته محبوب و مفید بودن، صحبت کنیم.
انواع مختلف تدوین ویدیو کدوما هستن؟
تدوین خطی (Linear editing)
تو روزای قبل از اینکه ویدیوی دیجیتال اساس تدوین رو تشکیل بده، همه چیز «نوار به نوار» انجام می‌شد.
این روش که بهش تدوین خطی هم می‌گن، شامل کپی کردن بخش‌هایی از ضبط از یک یا چند نوار اصلی روی یه نوار جدا به ترتیب خاصیه.
فرض کنید می‌خواید یه ساختار فلاش‌بک بسازید. اول، صحنه‌ای رو که قهرمان بعد از چندین سال به خونه مادرش برمی‌گرده، کپی می‌کنید. بعد، صحنه‌ای رو منتقل می‌کنید که توش قهرمان توسط یه پسر بچه کوچیک و مادر توسط یه بازیگر جوون‌تر بازی می‌شه. مشخصه که انتقال باید روون باشه و ریتم کات‌ها باید دلپذیر باشه.
همونطور که می‌تونید تصور کنید (یا شاید یادتون بیاد!)، چرخوندن فیزیکی نوار برای پیدا کردن فوتیج مورد نظرتون زمان‌بره؛ کپی کردن درست اون تیکه تو زمان دقیق، سخته!
اشتباه کردن گرون تموم می‌شه. اگه اشتباهی رو روی نواری که دارید روش ضبط می‌کنید دفن کنید، باید دوباره از اول شروع کنید.
برنامه‌های تلویزیونی قدیمی که با استفاده از تدوین خطی ساخته می‌شدن، به طور همزمان فیلمبرداری می‌شدن، یعنی یه صحنه کامل در یک زمان با چندین دوربین. تدوینگر بعداً نتایج رو با هم ترکیب می‌کرد. به همین دلیله که اغلب یه کم «تئاتری» به نظر می‌رسن.
تدوین غیرخطی (Non-Linear Editing)
خدا رو شکر برای تدوین غیرخطی و هر چیز دیگه‌ای که عصر دیجیتال با خودش آورده!
دیگه خبری از نوار، جلو و عقب بردن سریع نیست؛ تدوین غیرخطی روی یه کامپیوتر با نرم‌افزار انجام می‌شه. تدوینگر دسترسی مستقیمی به ویدیو یا صدا داره بدون اینکه مجبور باشه به عقب و جلو «اسکراب» کنه.
فوتیج به کامپیوتر تدوینگر دانلود و بعد توی یه تدوینگر غیرخطی (NLE) مثل Adobe Premiere Pro و Final Cut Pro بارگذاری می‌شه.
تو این برنامه‌ها، اون می‌تونه کپی، کوتاه، روی هم قرار بده و افکت‌های صوتی و بصری رو با هم ترکیب کنه.
وقتی ویدیو کامل شد، می‌شه اون رو تو فضای ابری آپلود کرد یا به یه سی‌دی-رام یا درایو USB منتقل کرد.
تدوین آفلاین (Offline editing)
همونطور که ممکنه تجربه کرده باشید، ویدیوی 4K کلی اطلاعات تو خودش داره. اونقدر زیاد که در واقع، بیشتر کامپیوترها برای پردازشش به مشکل می‌خورن.
راه‌حل، تدوین آفلاینه که روی یه کپی با وضوح پایین‌تر از ویدیوی خام تو فرمتی مثل ProRes انجام می‌شه. این رو می‌شه راحت‌تر تو یه NLE ویرایش کرد. به این فوتیج پراکسی (proxy footage) می‌گن و برای کمک به هدایت ایده‌ها برای چیزی که بهش «کات نهایی» می‌گن، استفاده می‌شه.
بعد از انجام ویرایش‌ها، به اصطلاح «کات اولیه» (rough cut) با فوتیج اصلی که جایگزین پراکسی می‌شه، خروجی گرفته می‌شه.
وقتی فرآیند تدوین تموم شد، تدوینگر پروژه رو با یه لیست از شات‌ها به اسم لیست تصمیمات تدوین (EDL) خروجی می‌گیره.
حالا، فوتیج ویدیوی خام اصلی جایگزین کات اولیه می‌شه و یه تدوینگر آنلاین تغییرات رو اعمال می‌کنه.
تدوین آنلاین (Online editing)
واضحه که تدوین آنلاین نیمه دیگه این فرآینده: بریدن و چسبوندن فوتیج اصلی با کیفیت بالا برای دنبال کردن کات اولیه و EDL. اینجاست که تدوینگرها افکت‌های بصری، عنوان‌ها رو اضافه می‌کنن و رنگ و صدا رو بهینه می‌کنن.
تدوین آنلاین به کامپیوترهای قدرتمند با مقدار زیادی رم و پردازنده‌های سریع نیاز داره.
کامپیوترهای قدرتمند برای یکی از انواع تدوین ویدیو یعنی تدوین آنلاین.
تدوین زنده (Live editing)
که بهش «میکس تصویر» (vision mixing) هم می‌گن، این همون چیزیه که برای ایجاد یه رویداد تلویزیونی زنده مثل یه مسابقه ورزشی اتفاق میفته.
هیچ فرآیند پس‌تولیدی وجود نداره، اما چندین ویدیوی از پیش ضبط شده تو یه کنسول زنده برای ایجاد یه فید ویدیویی زنده در لحظه، با هم ترکیب می‌شن.
تدوین زنده از طریق کنسول‌های میکس تصویر هدایت می‌شه که می‌تونن ترنزیشن‌ها و سیگنال‌های رنگی مختلفی به اسم «مَت» (mattes) رو هم تولید کنن.
تدوین سفارشی (Bespoke editing)
مثل خیاطی سفارشی، تدوین ویدیوی سفارشی هم «اندازه‌گیری شده» است.
شرکت‌های تولیدی، تدوین‌هایی از رویدادها رو برای مشتری‌هایی مثل یه کنفرانس ایجاد می‌کنن. یا شاید یه عروسی.
فوتیج ممکنه از چندین دوربین با هم تدوین بشه. هدف اینه که بهترین ۴۵ دقیقه رو از، مثلاً، ۱۰ ساعت فوتیج پیدا کنن و بعد یه روایت کافی برای ایجاد علاقه بیننده و رسیدن به هدف فیلم بسازن.
تدوین ویدیوی مبتنی بر ابر (Cloud-based video editing)
همون چیزیه که به نظر می‌رسه: تدوینگرها، تهیه‌کننده‌ها، تولیدکننده‌های محتوا و کارگردان‌ها می‌تونن با هم روی موادی که تو یه مکان مرکزی امن نگهداری می‌شه، بدون مشکلات امنیتی یا تأخیر، کار کنن.
این انواع تدوین ویدیو اساس بیشتر تدوین‌هایی رو که امروزه انجام می‌شه، تشکیل می‌دن، اگرچه مشخصه که ژانرهای مختلفی از ویدیوها وجود دارن که ویژگی‌ها و خصوصیات خاص خودشون رو دارن مثل تدوین ویدیوی هنری یا تدوین فیلم مستند. اگه چیزی رو از قلم انداختیم به ما خبر بدید.
